Οι αλλαγές ξεκινούν από τα άτομα (Καρλ Γιουνγκ)

Καρλ Γιουνγκ
από το βιβλίο "Το αρχέτυπο του ολοκληρωτισμού" των εκδόσεων Σπαγειρία, 1990

Για τους όχλους σε εποχές κρίσης

Κάθε ανθρώπινο ον έχει μια "σκιά".

Όλοι κλείνουμε μέσα μας έναν – στατιστικό – εγκληματία, όπως και έναν αντίστοιχο τρελό ή άγιο.

Η φύση του εντός μας θηρίου είναι η πανίσχυρη τάση για κυριαρχία. Αυτή η τάση, είναι υπαρκτή σε όλα τα ανθρώπινα όντα. Επειδή αναγνωρίζεται μέσα μας και αντίκειται των νόμων του κράτους και της θρησκείας, την αρνούμαστε και την απωθούμε από τη συνείδησή μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι με αυτό τον τρόπο "ξεμπερδέψαμε". Απεναντίας, αυτή η ανώριμη στάση απέναντι στη μοχθηρή όψη του εαυτού μας – η άρνησή της – έχει ως επικίνδυνη συνέπεια, να βλέπουμε στον αντίπαλο, τα δικά μας σφάλματα μεγαλωμένα σε απίστευτο βαθμό.

Καμία θρησκεία ανώτερη της Αλήθειας

Στο Ommen της Ολλανδίας, στις 2 Αυγούστου του 1929, μπροστά στην Α. Βesant και πάνω από 3.000 αντιπροσώπους του Τάγματος του Αστέρα και πολλές χιλιάδες Ολλανδών που τον άκουγαν μέσω ραδιοφώνου, ο Κρισναμούρτι εκφώνησε λόγο με τον οποίο διέλυε το Τάγμα:

Η Ζωή είναι ή πάθος ή τίποτε απολύτως

Τίποτε Σημαντικό, Τίποτε Άξιο Λόγου, Δεν Έγινε Ποτέ Χωρίς Πάθος.

Κάθε φορά που βλέπεις μια επιτυχία, ένα στόχο υλοποιημένο, υπάρχει πίσω της κάποιος που παθιάστηκε με αυτήν την επιτυχία, την έχει ορίσει ως στόχο και έχει δουλέψει με πάθος, χαρά και ενθουσιασμό για να την πετύχει. Θέλεις να αποτύχεις σίγουρα; Αγνόησε αυτό για το οποίο είσαι παθιασμένος και θα αγνοήσεις έναν βασικό κανόνα της επιτυχίας. Ο Μοναδικός Σκοπός Της Ζωής Σου, είναι αυτός που θα σε παθιάζει, θα σε ενθουσιάζει και θα σε κάνει απόλυτα ευτυχισμένο ΠΡΙΝ τον πετύχεις, ανεξάρτητα από τα όποια εμπόδια συναντήσεις.

Οι μεγάλες προσδοκίες, αλλά των άλλων...

Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα πώς τους βλέπουν οι άλλοι μέσα από τα δικά τους μάτια και σχεδόν πάντα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να ικανοποιήσουν αυτές τις προσδοκίες των άλλων.

Μία καλή άσκηση για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του είναι να σκεφτεί με ποιους τρόπους μπορεί να τον βλέπουν μέσα από τα μάτια τους οι άλλοι, δηλ. η οικογένειά του, οι συνάδελφοί στη δουλειά ή ο/η σύντροφός του/της. Μετά από αυτό έρχεται μία πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση: "σε ποιο βαθμό προσπαθείς να ανταπεξέλθεις στις προσδοκίες ή στην εικόνα-είδωλο που έχουν σχηματίσει κάποιοι για σένα;".

Πως να "χακάρετε" τον εγκέφαλό σας

Μετάφραση - Ρία Σταμοπούλου

Δεν είσαι αυτός που νομίζεις ότι είσαι. Η προσωπικότητα και η ταυτότητά σου, είναι πολύ πιο εύπλαστα απ' ότι νομίζεις. Με μερικά απλά κόλπα, μπορείτε να εκμεταλλευτείτε την έμφυτη λειτουργικότητα του εγκεφάλου σας, για να αλλάξετε σχεδόν τα πάντα στον εαυτό σας. Ορίστε ο τρόπος.

Δεν είσαι απαραίτητα αυτός που νομίζεις πως είσαι

Δεν είσαι αυτός που είσαι, αλλά μάλλον το "προϊόν" πολλών επιρροών. Το ρητό "δε μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκυλί καινούρια κόλπα" υπάρχει για έναν λόγο: για όσο περισσότερο καιρό, είσαι το άτομο που νομίζεις πως είσαι, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να αλλάξεις.

Πόνος και ευχαρίστηση

Απόσπασμα από το "The Revolution", Κεφάλαιο 6

Ο πόνος και η ευχαρίστηση είναι εγγενή μέρη της ζωής. Οι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ τον πόνο που τον καταπιέζουν, αποφεύγουν κάθε κατάσταση που φέρνει πόνο... αποφεύγουν τον πόνο συνεχώς. Και τελικά πέφτουν τυχαία πάνω στο γεγονός ότι αν θέλεις πραγματικά να αποφύγεις τον πόνο, θα χρειαστεί να αποφύγεις την ευχαρίστηση. Γι' αυτό ακριβώς οι καλόγεροί σου αποφεύγουν την ευχαρίστηση, φοβούνται την ευχαρίστηση. Για την ακρίβεια, αποφεύγουν απλώς κάθε δυνατότητα πόνου.
Ξέρουν ότι αν αποφύγεις την ευχαρίστηση, τότε φυσικά δεν είναι δυνατό να υπάρξει μεγάλος πόνος· έρχεται μόνο σαν σκιά της ευχαρίστησης. Τότε περπατάς σε ίσιο έδαφος· δεν πηγαίνεις ποτέ στις κορυφές και δεν πέφτεις ποτέ στις κοιλάδες. Τότε όμως είσαι ζωντανός νεκρός, τότε δεν είσαι ζωντανός.

Η ώρα των πολεμιστών

γράφει η Χριστιάνα Σοφία

Η μοναδική μου μάχη είναι με το Μάτριξ και αυτούς που το υπηρετούν. Η μόνη μου ανάγκη είναι η πλήρης αποσύνδεση από αυτό και η ελευθερία. Ο αποπρογραμματισμός του νου είναι η μοναδική δουλειά μου.
Δεν έχω ακόμα γνωρίσει κανέναν που να το έχει επιτύχει αυτό. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποδεσμευτεί, όταν απλά αντικαθιστούν τον έναν κανόνα με άλλον, μια πεποίθηση με άλλη και μια αντίδραση με μια άλλη. Πόσο αξιολύπητα αδαείς είναι! Απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους μεταθέτοντας πράγματα επιφανειακά, βλέποντας διαφορετικές οπτικές του ίδιου έξυπνου, πολυδιάστατου συστήματος, με τα άπειρα ολογράμματα του.

Μπορείς να το αντιληφθείς αυτό, μόνο αν είσαι αρκετά θαρραλέος να μετακινείσαι, να αλλάζεις οπτικές, να εξερευνάς χωρίς την ανάγκη να υπερασπίζεσαι ή να κρατιέσαι από οτιδήποτε νομίζεις ότι ξέρεις.

Τότε έρχεται η κατακλυσμιαία συνειδητοποίηση ότι τα πάντα είναι αντιλήψεις, ότι ποτέ δεν έχεις βρεθεί ουσιαστικά "έξω" από τη μηχανή, απλά έχεις δει και έχεις βιώσει πολλά κομμάτια προγραμματισμού, μέσα στο ίδιο το πρόγραμμα. Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.

Η άγνωστη ψυχοθεραπευτική τέχνη του Ηράκλειτου

γράφει ο Ευάγγελος Κουσιάδης

Ο Νόμος της Εναντιοδρομίας, η άγνωστη ψυχοθεραπευτική τέχνη του Ηράκλειτου, που μπορεί να θεραπεύσει τη δυσαρμονία που βασιλεύει στον ψυχικό μας κόσμο, αλλά και στην κοινωνία.

Ο ρόλος της ζωής μας...

γράφει ο Νίκος Λυγερός

Όταν κάποιος ζει καθημερινά σ' ένα τόπο δίχως προβλήματα, σιγά σιγά ξεχνά την έννοιά του. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θυμάται την αξία του χώματος πάνω στο οποίο ζει. Η καθημερινότητα σβήνει τη μνήμη. Όλες οι μέρες είναι ίδιες. Όλες οι μέρες είναι μια. Κι αυτή η μέρα είναι ζωή. Όταν όμως κάποιος άλλος διεκδικεί τον ίδιο τόπο, το ίδιο χώμα, αυτή η μέρα γίνεται κατοχή. Σ' ένα ελεύθερο και δημοκρατικό πλαίσιο, κάθε γνώμη έχει την έκφρασή της. Όλες έχουν την ίδια αξία διότι τελικά ο κόσμος παραμένει αδιάφορος σ' αυτές. Ο καθένας έχει το κόμμα του, την εφημερίδα του και τη ζωή του. Ο καθένας δεν είναι παρά ένα στοιχείο μιας ανώνυμης μάζας και θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο διότι κανείς δεν ασχολείται μ' αυτά που λέει. Σε περίοδο κρίσης όμως όλα παίρνουν μιαν άλλη σημασία.

Οι 10 αρχές του Γκάντι

Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.

Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων "φακών" σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.

Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου.

Σεξ - Αγάπη - Γάμος

γράφει η Ελένη Βαρσάμη & ο Ιωάννης Αυγουστάτος

Τα φτερά της γυναίκας κόπηκαν με πολλούς τρόπους.

Και το μεγαλύτερο κακό που της έγινε είναι ο γάμος, γιατί ούτε ο άντρας ούτε η γυναίκα είναι μονογαμικοί. Ψυχολογικά είναι πολυγαμικοί. Έτσι, ολόκληρη η ψυχολογία τους αναγκαστικά πήγε ενάντια στην ίδια τους τη φύση. Κι επειδή η γυναίκα ήταν εξαρτημένη από τον άντρα, έπρεπε να υποφέρει όλων των ειδών τις προσβολές, γιατί ο άντρας ήταν ο αφέντης, ο ιδιοκτήτης, που κρατούσε όλα τα χρήματα.

Για να ικανοποιήσει την πολυγαμική του φύση, ο άντρας δημιούργησε τις πόρνες.

Οι πόρνες είναι παράγωγα του γάμου.

Προτάσεις

γράφει η Ρία Σταμοπούλου

Δυσκολεύτηκα πολύ να ξεκινήσω αυτό το άρθρο. Όχι λόγω έλλειψης ιδεών, αλλά κυρίως γιατί οι ιδέες απλά κατέκλυζαν το μυαλό μου, φαινομενικά ασύνδετες και χωρίς λογική σειρά. Κάπως έτσι λοιπόν θα ακολουθήσει την πορεία της η παρούσα προσπάθεια. Σαν ένας χείμαρρος ιδεών που ελπίζω να βοηθήσουν στο ελάχιστο. Κύριο θέμα, "τι μπορεί να γίνει γι' αυτή τη χώρα επιτέλους;".

Πρώτη μου σκέψη ήταν οι τράπεζες και τα δάνεια. Θα ομολογήσω πως δεν έχω ιδέα από οικονομικά, οπότε μπορεί οι σκέψεις/προτάσεις μου ίσως ακουστούν υπερβολικά ουτοπικές.

Καλώς ή κακώς η ιστορία με τα δάνεια στην Ελλάδα έχει πολύ ψωμί και υφίσταται εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν είναι μετά-ΔΝΤ φαινόμενο. Αυτό που είδαμε όμως τα τελευταία 3 χρόνια περίπου, είναι η πλήρης αδυναμία των πολιτών να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις-δόσεις τους. Ο λόγος που διογκώθηκε αυτή η αδυναμία, δεν είναι άλλος από την ταυτόχρονη εκτόξευση των οικονομικών τους υποχρεώσεων, σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς της καθημερινότητας. Περισσότερα έξοδα για ΟΛΑ. Σε συνδυασμό με την ήδη τσουχτερή δόση στις τράπεζες, οι περισσότεροι Έλληνες έχουν κυριολεκτικά γονατίσει. Είτε δε θα φάνε, είτε δε θα πληρώσουν την τράπεζα. Απλά τα πράγματα. Βέβαια, μετά θα χάσουν το σπίτι τους, αλλά ας μη σκοτιζόμαστε...

Osho: Θέλω να βγάλω την τρέλα από μέσα σας

γράφει ο Βασίλειος Μαυρομμάτης

Δεν γνωρίζεις την αρχή της ζωής, δεν γνωρίζεις ούτε το τέλος. Είμαστε πάντοτε στην μέση και όλοι βρίσκονται πάντοτε στα μισά της διαδρομής. Είναι μία διαδικασία σε εξέλιξη, ένα ποτάμι που ρέει συνέχεια. Αυτή είναι η ομορφιά του, αυτή είναι η λάμψη του.

Όταν κάποτε μου δόθηκε από την φίλη μου και δασκάλα της γιόγκα ως δώρο ένα βιβλίο του Osho με τίτλο "Η κρυμμένη αρμονία" (πρόκειται για μία φιλοσοφική ανάλυση και ανάπτυξη πάνω στα διασωσμένα σπαράγματα του Ηράκλειτου), δεν μπορούσα καν να φανταστώ περί τίνος επρόκειτο. Θεώρησα, ότι είναι απλά μία ανατολική προσέγγιση του Ηράκλειτου από κάποιον περίεργο Ινδό γκουρού. Αρχικά αναρωτήθηκα πώς ένας θρησκευόμενος Ινδός θα μπορούσε να προσεγγίσει την καθαρή ορθολογιστική σκέψη ενός τόσο δυσκολονόητου φυσικού φιλοσόφου, όπως του Ηράκλειτου, του λεγόμενου και σκοτεινού.

Ρητά και Διδασκαλίες από τα βιβλία του Καστανέντα

Ο εγωισμός είναι το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα του πολεμιστή, γιατί καταναλώνει πολύ ενέργεια.

Μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στη ζωή του πολεμιστή, είναι ο φόβος γιατί τον σπρώχνει στη μάθηση.

Οι άψογοι πολεμιστές μπορούν να δουν τρομαχτικούς κόσμους κι όμως την άλλη στιγμή λένε ένα αστείο γελώντας με τους φίλους τους, ή με ξένους.

Οι πολεμιστές προετοιμάζονται για να συνειδητοποιούν. Η πλήρης συνείδησή τους έρχεται μόνο όταν δεν έχει μείνει πια εγωισμός μέσα τους. Μόνο όταν δεν είναι πια τίποτα, γίνονται τα πάντα.

Ο εγωισμός είναι η κινητήρια δύναμη για κάθε κρίση μελαγχολίας. Οι πολεμιστές δικαιούνται να έχουν έντονες στιγμές μελαγχολίας, αλλά η μελαγχολία υπάρχει μόνο και μόνο για να γελούν.

Osho: Κατάκριση και ενοχές

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχτούν τον εαυτό τους, επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν τους άλλους όπως είναι και συνεχώς τους κατακρίνουν. Αυτά πάνε μαζί. Αν κατηγορείς τους άλλους, θα νιώθεις ενοχές, αλλά και θα κατακρίνεις διαρκώς τον εαυτό σου.

Μη με ρωτάς πόσο καιρό θα πάρει. Αυτός είναι ένας πονηρός τρόπος να συνεχίσεις να αναβάλλεις. Δεν χρειάζεται χρόνο, χρειάζεται κατανόηση και αυτή η κατανόηση είναι δυνατή τώρα, αυτή εδώ τη στιγμή. Παράτα την κριτική και αμέσως θα χαθούν όλες οι ενοχές σου. Πηγαίνουν μαζί.

Ο κριτικός νους κρίνει τους πάντες, ακόμα και τον εαυτό του. Το κάθε τι μοιάζει να είναι λάθος, το κάθε τι μοιάζει να είναι αρνητικό. Πάντα μετράει τα αγκάθια και δεν κοιτάζει ποτέ το τριαντάφυλλο. Δεν υπάρχει χρόνος να δει το τριαντάφυλλο, όταν σε όλη του τη ζωή μετράει αγκάθια.

Εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσένα. Αν το θέλεις στ' αλήθεια, μπορεί να συμβεί αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Αν όμως το αναβάλλεις, τότε πιθανόν δεν θα συμβεί ποτέ. Ή τώρα ή ποτέ!

Γιατί είσαι εδώ;

Σύνθημα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας είναι το "βαριέμαι" και "η ζωή μου είναι φρικτά ανιαρή", το οποίο δυστυχώς ακούς από πολλά νέα παιδιά. Οι άνθρωποι των πόλεων έχουν "ελεύθερο χρόνο" να βαριούνται, να ρουτινιάζουν, να έχουν "χόμπι" και να ασχολούνται με τους άλλους. Φθείρονται και πεθαίνουν μέσα τους, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, ενώ εξωτερικά μοιάζουν λαμπεροί και ψεύτικοι, με τη βοήθεια της συνεχώς αναπτυσσόμενης βιομηχανίας του φόβου, που όμως δεν καταφέρνει να κρύψει, κάτω από το λαμπρό περιτύλιγμα, την απουσία ουσιαστικού περιεχομένου.

Γιατί είσαι εδώ; Ποιος είσαι πραγματικά και τι ήρθες να κάνεις; Όσο σπρώχνεις αυτά τα ερωτήματα στο πίσω μέρος του μυαλού σου – για όποιο λόγο θεωρείς σημαντικό – η ζωή σου δεν αποκτά νόημα και σκοπό, μέχρι να διεκδικήσεις συνειδητά να βρεις τις απαντήσεις.

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στη ζωή, όσο κι αν επιδιώκεις να τις έχεις. Αυτές οι "εξασφαλίσεις", που με τόσο κόπο και μόχθο έχεις αποκτήσει, σε όλα τα επίπεδα (νοητικό – συναισθηματικό – υλικό) θα σου αφαιρούνται αναπόφευκτα μία – μία, μέχρι να καταλάβεις ότι δεν βρίσκεσαι εδώ για να είσαι ασφαλής. Αν έχεις επενδύσει σε οτιδήποτε ή οποιονδήποτε έξω από τον εαυτό σου, θα πονάς και θα παλεύεις σε μια προσπάθεια να συγκρατείσαι σε ό,τι έχεις προσκολληθεί. Δεν υπάρχουν οι απαντήσεις έξω από τον εαυτό σου και τίποτα δεν είναι ικανό να γεμίσει αυτό το εσωτερικό κενό παρά μόνο να το κρύβει προσωρινά, κάνοντας τον πόνο ολοένα και μεγαλύτερο.

Πρακτικές Εφαρμογές του Σύγχρονου Εσωτερισμού

Ο ρόλος και οι τεχνικές του εσωτερισμού στη σύγχρονη εποχή. Η χρήση τους ως πολύτιμων εργαλείων που σμιλεύουν την ανθρώπινη φύση και αναδύουν όλη την ομορφιά και τις εντυπωσιακές δυνατότητες της. Και τελικά ο ρόλος τους στο συντονισμό κάθε ανθρώπου με τον παλμό του Κόσμου και τη δημιουργική προσφορά μέσα σε αυτόν. Μια προσφορά που δίνει νόημα στη ζωή και τη μετατρέπει σε ένα καθημερινό θαύμα και μια όμορφη περιπέτεια αναζήτησης.

Διάλεξη που δόθηκε από το Φιλοσοφικό Σύλλογο ΙΑΜΒΛΙΧΟ στις 17 Μαΐου 1982

Στη σύγχρονη εποχή που ζούμε, ο άνθρωπος ζητάει να γνωρίσει και να δώσει απαντήσεις σε όλο και περισσότερα θέματα, από κάθε άλλη φορά. Η γνώση και η προσοχή του έχουν στραφεί σε διάφορους τομείς στο περιβάλλον του και είναι αλήθεια ότι έχει προχωρήσει σε σημαντικές ανακαλύψεις. Ωστόσο, ο εσωτερισμός, από αυτή τη σκοπιά, ποια θέση έχει στην εποχή μας;

Η Αλχημεία του Εγώ (Osho)

γράφει ο Osho, "Η Αλχημεία του Εγώ" (απόσπασμα)

Πριν μπορέσεις να χάσεις τον εγωισμό σου θα πρέπει να τον αποκτήσεις. Μόνο το ώριμο φρούτο πέφτει στη γη.
Τα πάντα εξαρτώνται από την ωριμότητα.
Δεν μπορείς να ξεφορτωθείς ούτε να καταστρέψεις έναν ανώριμο εγωισμό.
Κι αν προσπαθείς να τον καταστρέψεις και να τον διαλύσεις, ολόκληρη η προσπάθεια θα αποτύχει.
Αντί να τον καταστρέψεις, θα τον βρεις πιο δυνατό, με νέους, εκλεπτισμένους τρόπους.

Είναι κάτι βασικό, που πρέπει να κατανοήσετε:
Το εγώ πρέπει να κορυφωθεί, πρέπει να γίνει δυνατό, πρέπει να γίνει ακέραιο. Μόνο τότε εξαφανίζεται. Ένα ανίσχυρο εγώ δεν φεύγει. Αυτό είναι το πρόβλημα.

Η ζωή είναι ένας αγώνας. Αν δεν έχεις εγωισμό, θα καταστραφείς. Τότε πως θ' αντισταθείς; Πώς θα πολεμήσεις; Πώς θ' αγωνιστείς;
Και η ζωή είναι ένας συνεχής ανταγωνισμός. Η δυτική ψυχολογία λέει: "Απέκτησε εγώ. Να είσαι δυνατός".

Η άγνοια της πραγματικότητας και ο πόνος

1^o Πανελλήνιο διαδραστικό Συμπόσιο, 22/5/011

Δεν θα αναφερθώ ούτε στην άγνοια της φυσικής πραγματικότητας, που ο κος Δανέζης έξοχα μας παρουσιάσε, όπως πάντα, ούτε στην κοινωνική και ιστορική εικονική πραγματικότητα, όπως επιδεξιότατα πλάθεται από την εκπαίδευση, την προπαγάνδα και τα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης. Οι άρχοντες κάθε τόπου και τα ιερατεία, οι "θαυματοποιοί" του σπηλαίου στον Πλάτωνα, πάντα χειρίζονταν και έλεγχαν την πληροφορία για ίδιον όφελος. Χωρίς να υποστηρίζω ότι αυτές οι εικονικότητες είναι ανεξάρτητες η μία από την άλλη, θα εστιαστώ περισσότερο στην υποκειμενική ψυχολογική πραγματικότητα, που έχει να κάνει με την εικόνα και την εμπειρία του ίδιου του ατόμου για τον εαυτό του. Στην παρουσίασή μου θα αναλύσω το περιεχόμενο δύο σχετικών βίντεο που έχω δημιουργήσει και υπάρχουν στο youtube. Το πρώτο τιτλοφορείται "Ο Πόνος και η Άγνοια της πραγματικότητας" και το δεύτερο "Η Έξοδος από τον Πόνο", το οποίο είναι και το πιο δημοφιλές από όσα έχω ανεβάσει.

Η μεταστοιχείωση των συναισθημάτων μας

Αυτό είναι ένα θέμα πολύ σημαντικό επειδή τα συναισθήματά μας επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τις πράξεις και τις σκέψεις μας, θα έλεγε κανείς ότι ίσως όλοι οι άνθρωποι καθοδηγούμαστε σχεδόν ολοκληρωτικά από αυτά (και αυτά ποιος ξέρει από πού προέρχονται...) και ότι ο έλεγχός τους είναι από τα ποιο δύσκολα πράγματα στον κόσμο.

Όταν λέμε περί ελέγχου των συναισθημάτων καθόλου δεν εννοούμε την καταπίεση και την βίαιη καταστολή τους, γιατί αυτά τότε συνεχίζουν να υπάρχουν με άλλη μορφή και πιθανώς βυθίζονται κάτω από το όριο της συνειδητότητάς μας, αυξάνοντας ταυτόχρονα τον βαθμό της νοσηρότητάς τους. Με αυτό τον τρόπο αυξάνει η έντασή τους, διοχετεύονται σε άλλες λειτουργίες τις οποίες παραμορφώνουν και καλύπτονται από κάποιο ψέμα που λέμε στον ίδιο μας τον εαυτό, καθώς και από προσωπεία κοινωνικής υποκρισίας και καθωσπρεπισμού. Η σωστή τακτική όμως δεν είναι η απώθησή τους, αλλά η μεταστοιχείωση μέσα στο πλήρες φως της συνειδητής μας επίγνωσης.